Osmanlı`nın son mirası

Alman sanatçı Ursula Schulz-Dornburg, Hicaz demiryolunun terk edilmiş istasyonlarını fotoğrafladı.

II. Abdülhamit döneminde inşa edilen demiryolu, Şam ve Mekke arasında ulaşımın sağlanması hedeflendi ancak Medine'de son buldu.

Şam-Medine hattı 1908-1920 yılları arasında aktif olarak çalıştı.

1960'lı yıllarda hattın tekrardan açılması yönündeki girişim 6 Gün Savaşları dolayısıyla başarısız oldu.

Sultan II. Abdülhamit'in en büyük projesi olan Hicaz Demiryolu ile Medine'ye ilk sefer 1908 yılının 27 ağustos gününde yapıldı.

Hicaz Demiryolu'nun inşaatına Ekim 1903'te başlandı. Demiryolunun teknik işlerinin başında Alman mühendis Meissner bulunuyordu fakat Alman mühendislerin yer almasına rağmen mühendislerin çok önemli bir kısmı Osmanlı milletlerindendi.

Hicaz Demiryolu inşaatında 2 bin 666 kâgir köprü ve menfez, yedi demir köprü, dokuz tünel, 96 istasyon, yedi gölet, 37 su deposu, iki hastane ve üç atölye yapıldı.

II. Abdülhamid'in tahtan indirilmesine kadar "Hamidiye Hicaz Demiryolu" olarak anılan ve 18 Ocak 1909'dan itibaren sadece "Hicaz Demiryolu" olarak bilinen hat 1918'de bin 900 kilometreyi aştı. Medine komutanı Fahreddin Paşa'nın Mondros Mütarekesi'nin 16. maddesi gereğince 7 Ocak 1919'da imzaladığı şartname gereği Medine'yi teslim ve tahliye etmesi ile birlikte Hicaz Demiryolu üzerindeki Osmanlı hakimiyeti kalkmıştı.

Medine'de bulunan Mukaddes Emanetler, Fahreddin Paşa'nin üstün çabalarıyla Hicaz Demiryolu hattı sayesinde İstanbul'a taşınabildi.

İşte Hicaz Demiryolu'nda geriye kalan izler...