Gaziantep’in Göllüce köyünde, 1978 yılında dünyaya gelen Zehra Sarı, 11 çocuklu bir ailede büyüdü. İlkokul yıllarında hem tarlada çalıştı hem okuluna devam etti. 5’inci sınıfı bitirince babası, “Bu kadar yeter” dedi. Zehra’nın aklında hep okuma isteği vardı. Yıllar sonra, 25 yaşına geldiğinde bir fabrikada işçi olarak çalışırken ailesinin karşısına geçti ve “Ben okuyacağım” dedi. Önce açıktan ortaokul, sonra da liseyi bitirdi. İlk çocuğuna hamileyken üniversite sınavına girerek Hatay Mustafa Kemal Atatürk Üniversitesi Eğitim Fakültesi İngilizce Öğretmenliği Bölümü’nü kazandı. 4 yıllık okulu 3 yıl gibi kısa sürede bitirip 2015 yılında mezunuyetini elde etti. 2016 yılında girdiği KPSS sınavında başarı gösteren Zehra Sarı, o sene öğretmenlik görevine başladı. Halen kazandığı Gaziantep Olcay Külah Ortaokulu’nda görev yapan Sarı, zorlukların ardından gelen başarıyla dolu hayat hikâyesinden şöyle bahsetti;
“Çocukluk döneminde köyde okul yoktu, 9 yaşında birinci sınıfa başladım. İlkokulu bitirdikten sonra hem okul uzak hem de masraflı diye babam beni ortaokula gönderemedi. Oysa ben okumayı çok seven bir çocuktum. 25 yaşıma kadar tarım işçiliği, tezgâhtarlık ve fabrikalarda işçilik yaptım. 25 yaşıma geldiğimde, çikolata fabrikasında çalışırken ailemin karşısına geçtim ve ‘Okumak istiyorum, destek olmayın engel de’ dedim. Açık öğretimden ortaokula kaydoldum. Halk eğitimde İngilizce kursuna yazılarak dil öğrenimine ilk adımı attım. İşçilik yaparken çalışıp biriktirdiğim parayla da kendime bir bilgisayar aldım. Oradan izlediğim videolarla İngilizcemi geliştirdim. 28 yaşında liseye başladım ve 32 yaşında bitirdim.
O sırada eşim evlilik teklif etti. Ben de ‘Üniversite okuyacağım, engel olmazsan evlenirim’ dedim ve evlendik. Eğitim sürecimi baştan sona kendim planladım ama en büyük destekçim eşim oldu. Üniversite sınavına 9 aylık hamileyken girdim ve 20 gün sonra doğum yaptım. Aynı yıl 380 puanla Hatay Mustafa Kemal Üniversitesi İngilizce Öğretmenliği Bölümü’ne yerleştim.”
7 erkek kardeşim de ortaokul ve liseyi okudu. Bizdeki asıl sorun benim kız olmamdı. Okula gönderilmediğim ilk yılı ağlayarak geçirmiştim. İlkokul arkadaşlarım doktor, mühendis oldu. Erkek kardeşlerim şimdi çok destekliyorlar ve benimle gurur duyuyorlar. Babamı lise sonda evlendiğim yıl, annemi bu yıl kaybettim.Babam keşke yaşasaydı da beni sınıfta öğrencilerimin arasında görseydi.
Bebeğim 1.5 aylıkken üniversite eğitimim için ailecek Hatay’a taşındık. Orada bir öğrenci pansiyonuna yerleştik ve mezun olana kadar orada yaşadık. Üniversitedeki ilk yılımda ikinci çocuğuma hamile kaldım. İkinci yıldan itibaren eşim çalıştığı ve çocukların başına her gün birini bırakamadığım için bazı günler okula onlarla birlikte gittim. Yaz okulunda üstten ders alarak 3 yılda mezun oldum ve göreve başladım. Hiçbir çalışma boşa gitmez. Öğrencilerime de hep buna inanmalarını ve çok çalışmalarını tavsiye ediyorum." dedi.
